اصلاح بستر تعدادی از درختان فضای سبز شهر اصفهان با استفاده از روش چالکود

منشأ بیش از 80 درصد (یا به عقیده بعضی 90 درصد) مشکلات درختان فضای سبز به مسایل بستر ریشه این گیاهان بر-می گردد. در محیط های شهری گسترش سیستم ریشه ای درختان به موازات رشد قسمت هوایی، صورت نمی گیرد و اغلب به دلیل محدودیت ها و مسایل خاک در دسترس گیاه، رشد ریشه ها محدود می شود. وجود شرایط بد بستر و استفاده از خاکهای فقیر در فضای سبز باعث مشکلات تغذیه ای بارز در درختان فضای سبز اصفهان شده است. به دلیل اینکه امکان تعویض بستر در مورد این درختان وجود ندارد، به کارگیری روشهای مناسب کوددهی، بهبود شرایط فیزیکی خاک و رفع محدودیت های خاک منطقه ریشه حایز اهمیت می باشد. در این تحقیق تأثیر استفاده از چالکود در بهبود شرایط بستر تعدادی از درختان فضای سبز شهر اصفهان که از محدودیت های خاکی رنج می برند مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای چالکود در 5 منطقه آزمایشی به صورت طرح بلوک کامل تصادفی با استفاده از مواد زیر در 3 تکرار به اجرا درآمد: 1- کود دامی 2- ورمی کمپوست کود دامی 3- کمپوست زباله شهری 4- ورمی کمپوست زباله شهری 5- کند و کاو 6- شاهد. نتایج نشان دادکه اگر چه تیمار چالکود به دلیل امکان آسیب اولیه ریشه معمولاً در کوتاه مدت یا در اوایل فصل رشد آثار منفی روی جذب عناصر و رشد درخت داشت، ولی پس از گذشت دو سال تیمارهای چالکود توانسته در بهبود وضعیت تغذیه ای و رشد سرشاخه درختان نارون و اقاقیا تأثیر مطلوبی داشته باشد. در مورد درختان چنار در جذب عناصر کم مصرف تأثیری نداشته و در رشد سرشاخه نیز افزایش معنی داری را به وجود نیاورده است. تیمارهای ورمی کمپوست کود دامی و کمپوست کود دامی بیشترین تأثیر را بر افزایش غلظت عناصر کم مصرف برگ وافزایش رشد سرشاخه داشتند. تیمارهای ورمی کمپوست شهری و کمپوست شهری در مرتبه بعدی قرار گرفتند. همچنین در منطقه چالکود، گسترش ریشه و نفوذپذیری آب به خاک به مقدار چشمگیری افزایش یافت که نشانگر بهبود خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آن می باشد.